Maak van Rotterdam geen Dubai aan de Maas!
In de raadsvergadering van 14 maart heeft de gemeenteraad een nieuwe woonvisie vastgesteld. De door het college gepresenteerde woonvisie was voor de ChristenUnie op cruciale punten onvoldoende.
We hebben diverse voorstellen gedaan om de woonvisie bij te sturen als het gaat om meer betaalbare woningen, aanpak dakloosheid, zeggenschap van Rotterdammers over hun woonomgeving en beschikbaarheid van woningen voor ouderen en gezinnen. Helaas moesten we uiteindelijk tegen de woonvisie stemmen omdat vrijwel alle pogingen om bij te sturen stranden in onwil van de wethouder en de coalitie. In dit artikel de bewerkte bijdrage van Tjalling Vonk.
De woonvisie is het sluitstuk van een langdurig proces dat begon met het woonakkoord dat begin 2023 gesloten werd. De woonvisie zou antwoord moeten geven op de vragen: wat voor stad willen we zijn om te wonen, wie kan er en mag er wonen, worden de punten uit het woonakkoord voldoende vertaald naar beleid? Dit tegen de achtergrond van een wooncrisis waarvan we de omvang bij het opstellen van de vorige woonvisie nog niet konden vermoeden. Wat ons betreft, is deze woonvisie niet het verhaal dat we als stad nodig hebben op dit moment.
Geen Dubai aan de Maas
Wat een onmacht om in een stad, waar zoveel mensen afhankelijk zijn van woningen in het sociale segment, niet verder te komen dan: 'we proberen de absolute omvang in stand te houden'. In een groeiende stad betekent dat, dat je op voorhand het prima vind dat het aandeel sociale woningvoorraad verder daalt. Dat is de inzet van deze visie en voor ons onacceptabel.
Met een dergelijke ambitie zijn we op weg naar een Dubai aan de Maas. Een stad voor de rijken en de mensen die de stad bouwen en schoonmaken liggen op een matje of in een stapelbed naast een vliegveld, totdat ze niet meer nodig zijn. Zo’n stad willen we niet zijn. Wij vinden het niet acceptabel dat het aandeel sociale huurwoningen verder daalt. Dan zet je het doel van betaalbaarheid gelijk bij het grof vuil. We hebben daarom het amendement ingediend om in de woonvisie vast te leggen dat in een groeiende stad ook de sociale voorraad groeit. Helaas was daar geen steun voor. Net als voor het bouwen van sociale huurwoningen in duurdere wijken. Terwijl dat wel hard nodig is gezien de afname van sociaal in andere wijken!
Meer zeggenschap voor Rotterdammers
Wie bepaalt de woonomgeving in zijn of haar wijk? Zijn dat de bewoners of de overheid en de ontwikkelaars, waarvan de mensen vrijwel nooit in die wijken zelf wonen? Met de recente stadsvernieuwingen hebben we steeds weer gezien dat bewoners nooit aan zet zijn, maar altijd lijdend voorwerp. Ook in deze woonvisie wordt daar te weinig over gezegd. Daarom willen we meer zeggenschap. Een overheid die betrokkenheid van burgers, inspraak en tegenspraak beter ondersteunt. Want in de stad komt dat niet vanzelf, maar is het wel cruciaal. Ook de motie Meer zeggenschap voor Rotterdammers kon niet op steun rekenen.
Meer aandacht voor gezinnen en ouderen in de stad
Er komen steeds meer kleine appartementen en studio's. Oftewel steeds minder woning voor je geld. We bouwen op deze manier niet voor de doorstroming, waarvan deze visie zegt dat die zo belangrijk is. De middenhuur is grotendeels verhoteliseerd en doet het goed bij expats en mensen die echt even niks anders hebben. Met als doel zo snel mogelijk weer naar iets anders te gaan. Dat is ook doorstroming, maar niet de doorstroming die we wilden. Voor doorstroming kunnen wel de 8000 ouderen met een latente verhuiswens zorgen. Helaas wil de wethouder geen ambitie uitspreken over hoeveel van deze ouderen ze wil/kan helpen. De motie: Verleidt empty nestors met aantrekkelijk woonaanbod kon helaas ook niet op voldoende steun rekenen. De ChristenUnie is voor beter benutten en mooie programma's om op te toppen. Maar niet voor het opknippen en maximaal verkameren van de stad. Laten we zuinig zijn op de woningen die we hebben en op andere manier voorzien in huisvesting voor studenten. Daarom dienden we het amendement in: Verkamering, niet ten koste van leefbaarheid. Ook die heeft het helaas niet gehaald.
De ambitie op dakloosheid
In deze visie streven we er naar dat er in 2030 zo weinig mogelijk daklozen zijn. Slapper dan dit gaat het niet worden. Totaal onduidelijk is waarom de wethouder de ambitie van de Rijksoverheid op het gebied van dakloosheid, in lijn met de Europese ambitie, niet heeft overgenomen. Zoals inmiddels meerdere gemeenten in Nederland dat doen. Helaas is ook een motie om deze nietszeggende zin te veranderen niet aangenomen.
En dan is er nog een roze olifant in de kamer: namelijk de bouwproductie.
Wij schrokken enorm toen we bij RTM XL een grafiekje zagen van de bouwproductie in de G5. In de stad van bouwen, bouwen, bouwen, make it happen, en niet lullen maar poetsen bungelt Rotterdam zwaar onderaan. Hoe komt het dat wij het zoveel slechter doen dan de andere grote steden en hoe gaat de wethouder er voor zorgen dat we straks weer minimaal een middenmoter zijn? Want met dit tempo gaan we de wooncrisis voor niemand oplossen, in welk segment we ook bouwen.
Pijler 2 van de Woonvisie gaat over toekomstbestendige en vitale wijken.
Maar zonder verleden geen toekomst en daar spelen beeldbepalende gebouwen een rol in. Al veel van onze karakteristieke stadsgezichten zijn verdwenen of aangetast. Tegelijk willen we er graag op meer plekken een verdieping of twee bij. Daarom dienen we een motie in: ‘Meer Gevelbehoud en optoppen’ Met deze motie pleiten we samen met vele andere partijen voor gevelbehoud. Zodat de karakteristiek van oude stadswijken duidelijk zichtbaar en beleefbaar blijft. Deze motie is, in tegenstelling met de rest, aangenomen.
Deze woonvisie is niet voor Rotterdammers van nu, maar voor Rotterdammers die dit college graag ziet. En anderen moeten daarvoor wijken. Deze woonvisie haalt ons niet uit de wooncrisis, maar drukt ons er verder in.
