Rotterdam houdt haar hart vast
Rotterdam houdt haar hart vast: de gemeenteraad van Rotterdam gaat morgen een belangrijke keuze maken, die de hele stad aangaat. Het Rotterdamse college van burgemeester en wethouders is namelijk voornemens stevig te snijden in de ondersteuning voor allerlei waardevolle initiatieven van Rotterdammers voor Rotterdammers, bijvoorbeeld via organisaties als Stichting Present. Een onacceptabel voorstel. Tegelijkertijd zegt hetzelfde college immers tegen onze stad: om de zorgkosten te drukken, verwachten we dat jullie meer naar elkaar gaan omzien...
De politiek moet kleur bekennen. Aan de ene zijde van de gemeenteraad ligt een voorstel ter tafel dat met ronkende woorden de wethouder vriendelijk verzoekt om misschien op een later moment één organisatie te helpen met een extra jaar subsidie. Niet geheel onverwachts vielen in de bespreking van dit minimale voorstel termen als 'symboolpolitiek', 'gratis bier' en 'slappe hap'. Aan de andere zijde van de raad is een complete tegenbegroting naar voren geschoven, waarin bezuinigingen worden vermeden ten koste van een brede linie aan lastenverzwaringen. Als een meerderheid voor deze tegenbegroting zou stemmen, dan valt het college.
Een patstelling, dus? Met de Rotterdamse vrijwilligers als kind van de rekening? Niet helemaal. In het midden ligt namelijk een vrij simpel voorstel van onze ChristenUnie-fractievoorzitter Tjalling Vonk, met als titel 'Geen extra lasten voor Rotterdam'. Dit voorstel bepleit een minimale verhoging van de toeristenbelasting (à €1,50 per overnachting van €100), waarmee praktisch álle bezuinigingen op de sociale basis van Rotterdam worden teruggedraaid.
Pakken we hiermee de Rotterdamse ondernemers? Geenzins. Wetend dat de aantallen overnachtingen flink stijgen, dat ondernemers deze bescheiden belasting gewoon doorrekenen aan de toeristen en dat Rotterdam ook met deze minimale verhoging ver onder de toeristenbelastingtarieven van steden als Amsterdam en Utrecht blijft, is ons voorstel een eenvoudige en effectieve oplossing voor een college dat eraan hecht om de lasten voor Rotterdammers niet te verhogen. En dat weet het college zelf gelukkig ook: de wethouder heeft ervoor gekozen het ChristenUnie-voorstel niet te ontraden, en het oordeel aan de gemeenteraad te laten.
De politiek moet dus kleur bekennen. Vragen wij ietsje meer aan toeristen voor een overnachting in deze prachtige stad? Of laten wij de Rotterdamse vrijwilligers, al die onbaatzuchtige mensen die voorop lopen in die door het college zo gewenste zorg voor elkaar, uiteindelijk in de kou staan? Rotterdam houdt haar hart vast.
