Bij de vorming van de coalitie was dat overeengekomen. Gister­avond maakte Noeverman de ba­lans op van de resultaten die hij en de fractievoorzitter in de deel­raad, drs. J. Schippers, de achter­liggende twee jaar hebben be­reikt.
  De deelgemeente Prins Alexan­der telt 87.000 inwoners en groeit de komende jaren naar 100.000. De wijk telt 8 procent één-oudergezinnen. Acht procent leeft onder de armoedegrens en 4 procent zit daarop of er net onder. De Rotterdamse deel­gemeente is daarmee vergelijk­baar met een stad als Amers­foort.
  Noeverman zegt verantwoorde­lijkheid te hebben willen dragen voor het openbaar bestuur. „Bij mijn aantreden heb ik de coali­tiepartners duidelijk gemaakt waar ik met de CU/SGP voor sta.” In de praktijk was dat niet altijd even gemakkelijk. „Toch is er een nuloptie voor het coffee­shopbeleid gerealiseerd en is het aantal koopzondagen bevroren voor het winkelcentrum en de Woonmall Alexandrium. Ook is onder andere een Zomerschool gerealiseerd, een soort seculiere variant van de Vakantie Bijbel Klub.”
  Vooral het bevriezen ofwel het beperken van het aantal koop­zondagen is voor Noeverman een belangrijk wapenfeit geweest. „Helemaal geen koopzondagen zou het ideaal zijn geweest, maar het was van twee kwaden de minst erge.” De keuze lag na­melijk tussen de mogelijkheid dat het naar 52 koopzondagen zou gaan of het beperken tot maximaal twintig voor een deel van de Woonmall.
  „Juist in de politiek in een gro­te stad merk je de spanning tus­sen Bijbelgetrouwe uitgangspun­ten en het opereren in een demo­cratie. De praktijk van alledag staat eigenlijk haaks op het Bij­belse uitgangspunt. Bijbelgetrou­we christenen vormen een min­derheid. Mensen begrijpen echt niet meer waar je als christen voor staat.”
  Volgens Noeverman kan de politiek weinig met het armoe­devraagstuk. „Om het armoede­probleem aan te pakken heeft de politiek de kerken in de wijk nodig”, zegt hij. „De politiek kan niet zonder de kerk en haar vrijwilligers en omge­keerd.”
(Bron: Reformatorisch Dagblad, 24 april 2008)